Μιλήσαμε με τον Παναγιώτη Παναγόπουλο, σκηνοθέτη της νεοσύστατης θεατρικής ομάδας του Εξωραϊστικου και Εκπολιτιστικού Συλλόγου οικιστών “Η Άνοιξη“, που στην πρώτη της συμμετοχή σε θεατρικούς αγώνες κατάφερε να λάβει υποψηφιότητες, βραβεία και ειδική μνεία για την παράσταση «Δωδέκατη Νύχτα» του Ουίλιαμ Σαίξπιρ!
Καμιά φορά ακούμε κάποιες ιστορίες της πραγματικής ζωής που θυμίζουν αγαπημένες αμερικανικές ταινίες. Ξέρετε ποιες λέω, τις κλασικές, feel-good αμερικανικές ταινίες που μια ομάδα ηρώων σε κάποια επαρχιακή πόλη κάνει ένα νέο ξεκίνημα έχοντας έναν στόχο και αντιμετωπίζει ένα σωρό δυσκολίες, μέχρι να έρθει το πολυπόθητο happy ending. Μια τέτοια ιστορία εκτυλίχθηκε και στα Βόρεια Προάστια τη χρονιά που μας πέρασε.
Μια ανεξάρτητη θεατρική ομάδα που στήθηκε μόλις πέρυσι, κατάφερε στην πρώτη της παράσταση να λάβει υποψηφιότητες, βραβεία, ειδική μνεία και διθυραμβικά σχόλια, σε θεατρικούς αγώνες που συμμετείχαν 13 ομάδες από όλη την Ελλάδα. Με ένα δύσκολο ξεκίνημα, χωρίς στήριξη από τον Δήμο Διονύσου και με πραγματικό αγώνα για να βρεθούν χορηγίες, η ομάδα ξεπέρασε τα προβλήματα και όχι μόνο «σήκωσε» μια απολαυστική παράσταση, αλλά βραβεύτηκε κιόλας στους θεατρικούς αγώνες των ερασιτεχνικών θιάσων που διοργανώνει κάθε χρόνο ο Δήμος Ζωγράφου.
Η ανακοίνωση της ομάδας:
«Πόσες φορές η πραγματικότητα ξεπερνά τα όνειρα; ΣΠΑΝΙΑ… Ε λοιπόν μια τέτοια ΣΠΑΝΙΑ βραδιά ζήσαμε εχθές 23 Σεπτεμβρίου στην 37η απονομή των θεατρικών αγώνων ερασιτεχνικών θιάσων του δήμου Ζωγράφου. Απλά ΣΑΡΩΣΑΜΕ!
Έχουμε λοιπόν:
1. Βραβείο σκηνοθεσίας Παναγιώτης Παναγόπουλος
2. Βραβείο πρωτότυπης μουσικής Ροδούλα Χαντζή
3. Βραβείο ερμηνείας Θάνος Χιώτης
4. Βραβείο ερμηνείας Ντίνα Γκόγκου
5. Ειδική μνεία για το μακιγιάζ Μαρία Φίλιππα
6. Υποψηφιότητα καλύτερης παράστασης και
7. Υποψηφιότητα Β´ γυναικείου ρόλου Ιωάννα Κάγκουρα
Μια ομάδα που στήθηκε πριν ένα χρόνο με ιδιωτική πρωτοβουλία, που δεν πήρε ούτε ένα ευρώ από τα ταμεία του δήμου και που κάλυψε όλα τα έξοδα από τους συμμετέχοντες στο θίασο, τους χορηγούς της και ένα κουτί που είχε στις παραστάσεις της «οτι προαιρείσθε»…. μια ομάδα που δεν στηρίχθηκε από τον ίδιο της τον δήμο και που έτρεχε και παρακαλούσε να τηρηθεί το παραχωρητήριο που είχε υπογραφεί τέλη του 2023 και να της δωθεί το σχολικό θέατρο της Ανοίξεως για να ανεβάσει ΔΩΡΕΑΝ για τους δημότες της οκτώ παραστάσεις…
Αυτή η ομάδα κόντρα σε όσους δεν την πιστέψαν… κόντρα σε τοπικά μικροσυμφέροντα και μικροπολιτικές… σήμερα επιστρέφει στον Δήμο της με μια αγκαλιά από βραβεία, διακρίσεις και υποψηφιότητες.
Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τον εξωραϊστικό και εκπολιτιστικό σύλλογο οικιστών «η Άνοιξη» που μας πίστεψε, μας εμπιστεύτηκε και μας διευκόλυνε στα πάντα.
Ευχαριστούμε τους χορηγούς μας γιατί χωρίς αυτούς όχι μόνο δεν θα μπορούσε η παράσταση αυτή να προσφερθεί ΔΩΡΕΑΝ για τους δημότες μας αλλά υπήρχε η πιθανότητα λόγω εξόδων να μην μπορούσε ακόμα και να ολοκληρωθεί….
πιστέψτε στα όνειρα σας και στο τέλος θα αναγκαστούν να πιστέψουν και αυτά σε σας…»
Η συζήτηση με τον σκηνοθέτη Παναγιώτη Παναγόπουλο
Με την ευκαιρία αυτή λοιπόν απευθυνθήκαμε στον σκηνοθέτη της ομάδας, Παναγιώτη Παναγόπουλο, ο οποίος μας μίλησε με χαρά:
Μιλήστε μας λίγο για τη θεατρική σας ομάδα. Πότε δημιουργήθηκε και πως βρεθήκατε σκηνοθέτης σε αυτήν;
Υπήρξα σκηνοθέτης στην ερασιτεχνική ομάδα του Δήμου της Άνοιξης απο το 2000 και για πολλά χρόνια. Είχαμε ανεβάσει πολλές παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία και τρομερή ανταπόκριση. Αρχής γενομένης με την «Τραπεζαρία» του Γκέρνυ, μετά ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια η «Μαντάμ Σουσού» του Ψαθά, «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Λόρκα, το «Εμείς κι ο χρόνος» του Πρίσλευ, «Οι αγροίκοι» του Γκολντόνι, «Η αρρώστια της νιότης» του Μπρούκνερ με τελευταία την «Γυναικοκρατία» το 2022. Έτσι λοιπόν, όταν οι παλιές γνώριμες- μέλη της ομάδας εκείνης, Ελένη Αλεξίου και Μαρία Στίνη μαζί με την Ιωάννα Κάγκουρα, μου πρότειναν το καλοκαίρι του 2023 να δημιουργήσουμε μια δική μας, ανεξάρτητη ομάδα, δέχτηκα με χαρά, καθώς αγαπώ πολύ τους ερασιτέχνες και τον τόπο μου- κατοικούσα με την οικογένεια μου στην Άνοιξη απο την ηλκία των 10 ετών. Η αγαπημένη μου μητέρα υπήρξε μάλιστα ενεργό μέλος της θεατρικής ομάδας. Το να επιστρέψω λοιπόν στα «πάτρια εδάφη» ήταν για εμένα τιμητικό. Ο Σύλλογος Οικιστών «Η Άνοιξη» μας πρόσφερε γενναιόδωρα τον χώρο των προβών για το καινούριο μας εγχείρημα και κάπως έτσι άρχισαν όλα να δρομολογούνται. Παλιά και κυρίως καινούρια μέλη προστέθηκαν, δημιουργώντας έναν ισχυρό πυρήνα και μια ιδανική, ανατρεπτική διανομή για το πρώτο μας έργο, την «Δωδέκατη Νύχτα» του Σαίξπηρ. 13 γυναίκες έδωσαν δυναμικό παρών κι ανταποκρίθηκαν με πολύ κέφι στην φαεινή μου ιδέα να παίξουν ανδρικούς ρόλους. Το ίδιο ισχύει και για το μοναδικό αρσενικό του θιάσου που κλήθηκε να παίξει τον ρόλο της μοιραίας Κόμισσας Ολίβια. Κάπου εδώ θα μου επιτρέψεις να αναφέρω ονομαστικά τα μέλη της ομάδας, καθώς χωρίς αυτά δεν θα υφίστατο ομάδα. Εκτός απο τις 3 «πρωτεργάτριες» που ήδη ανέφερα, πρόκειται για τις παλιές γνώριμες με μεγάλη πορεία στα θεατρικά δρώμενα του Δήμου, Ντίνα Γκόγκου, Εύη Ρόμπου και Σόνια Ζαρωτιάδη, για τις συμμαθήτριες της αείμνηστης αδελφούλας μου Σία Ντοά και Ειρήνη Παπαδημητρίου και σε ένα άτυπο reunion τις δικές μου συμμαθήτριες και φίλες απο το σχολείο Γιούλη Μανωλίδου, Γιούλη Σίψα, Δήμητρα Πολύζου, Ιωάννα Κουβαρά και Ρένα Τριανταφυλλίδου η οποία μας έφερε και τον ταλαντούχο της υιό Θάνο Χιώτη. Καθοριστική συμβολή για την δημιουργία της παράστασης έπαιξαν η τρομερή Ροδούλα Χαντζή με την πρωτότυπη μουσική και τα τραγούδια της, η Νάσι Κοζακλή με τα χειροποίητα σκηνικά της και η κόρη της Πολύζου, η Μαρία Φιλίππα με το εξαιρετικό της μακιγιάζ. Μιλάμε για dream team!
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίσατε στη δημιουργία της ομάδας και στη διαδρομή σας μέχρι τις παραστάσεις; Γνωρίζω πως δυστυχώς δεν είχατε στήριξη από τον Δήμο.
Κοιτάξτε, καταφέραμε να δημιουργήσουμε μία ανεξάρτητη θεατρική ομάδα απο το μηδέν, η οποία αρχικά στηρίχθηκε οικονομικά αποκλειστικά στις συνδρομές των μελών της, ήταν όμως συνειδητή απόφαση ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η οποία εμπεριείχε μεγάλο ρίσκο αλλά και συνειδητοποίηση πως δεν θα έπρεπε να περιμένουμε και πολλά απο τον Δήμο μας. Έπρεπε να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις. Εμένα ο ρόλος μου ήταν και είναι καθαρά καλλιτεχνικός. Όμως τα μέλη της ομάδας ανέτρεξαν σε ιδιωτικούς χορηγούς, καταφέρνοντας τον άθλο να στηρίξουν μια ιδιαίτερα δαπανηρή παραγωγή. Χωρίς αυτούς, μάλλον δεν θα τα καταφέρναμε, άρα τους ευγνωμονούμε. Όσον αφορά το καλλιτεχνικό κομμάτι που είναι και η αρμοδιότητα μου, η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν το ίδιο το έργο και η ανατρεπτική όπως προανέφερα διανομή του. Δηλαδή ένα ποιητικό, κλασσικό, πανδύσκολο κείμενο στην αντιμετώπιση του, όπου οι γυναίκες έπρεπε να παίξουν άνδρες και ο άνδρας την γυναίκα. Επίσης ένα ρίσκο, που όπως φάνηκε λειτούργησε με πολύ κωμικά αποτελέσματα. Αυτό ήταν και το ζητούμενο, καθώς η «Δωδέκατη Νύχτα” »του 1600, θεωρείται «η Μητέρα όλων των Κωμωδιών».
Η ομάδα σας επέστρεψε με τέσσερα σημαντικά βραβεία και μια ειδική μνεία από τους θεατρικούς αγώνες του Δήμου Ζωγράφου πριν από λίγες ημέρες. Πώς νιώσατε γι’ αυτή την επιτυχία, τι γεύση σας άφησε;
Μεγάλη χαρά, συγκίνηση και την πιστοποίηση πως τελικά «κάτι κάναμε καλά». Μας γεμίζει δύναμη και για τα επόμενα μας βήματα. Πρόκειται για ένα μακροβιότατο φεστιβάλ με μεγάλη πείρα κι εγκυρότητα . Η τιμή που μας έκαναν να μας φιλοξενήσουν αλλά και να μας γεμίσουν με μιαν αγκαλιά βραβεία και διακρίσεις, ήταν ανεκτίμητη. Τους ευχαριστούμε θερμά κι ελπίζουμε στο μέλλον να καταφέρουμε να συνεχίσουμε μιαν αντάξια πορεία. Εκτός απο την κριτική επιτροπή που μας αντάμειψε, ήταν επίσης θερμότατη και η υποδοχή της παράστασης μας απο το κοινό. Θεωρώ αμφότερα σημαντικά τα επιτεύγματα.
Η δωδέκατη νύχτα έκανε τον κύκλο της ή θα ξαναπαιχτεί κάπου; Ποιο είναι το επόμενο βήμα για την ομάδα σας μετά τη βράβευση και ποιοι είναι οι στόχοι σας για το μέλλον;
Υπάρχει περίπτωση να ξαναπαιχτεί η παράσταση μας μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων -όπου είναι και ο χρόνος στον οποίο εξελίσσεται το έργο- στον Δήμο Ζωγράφου, έπειτα απο πρόσκληση που μας έχουν ήδη κάνει. Το επόμενο μας βήμα ξεκινάει τώρα, τον Οκτώβρη. Πρόκειται για ένα πολύ ισχυρό έργο, θα μου επιτρέψεις να μην το αποκαλύψω ακόμη, καθώς το φυλάω ως έκπληξη για την πρώτη φετινή συνάντηση της ομάδας μας. Οι στόχοι μας είναι οι ίδιοι. Να προσφέρουμε στον τόπο μας μια καλλιτεχνική θεατρική δραστηριότητα υψηλού επιπέδου ως προς τις προθέσεις, ώστε να αναβαθμίσουμε την ποιότητα ζωής κάθε εμπλεκόμενου-και των μελών της ομάδας και των θεατών μας. Το θέατρο άλλωστε θεωρώ πως είναι ένα μοναδικό κοινωνικό λειτούργημα, που έχει την δύναμη να αλλάξει αν όχι τον κόσμο, τουλάχιστον τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε κι αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο.
Είστε επαγγελματίας ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης. Ποια θεατρική ιδιότητα απολαμβάνετε περισσότερο;
Για εμένα πρόκειται για μια ολιστική Τέχνη που η μία ιδιότητα συνεπάγεται της άλλης. Απολαμβάνω εξίσου και τις τρείς, με διαφορετικούς τρόπους αλλά με την ίδια ευχαρίστηση. Είτε είμαι επάνω στην σκηνή παίζοντας, είτε κάτω σκηνοθετώντας, είτε σκυμμένος σε ένα κομπιούτερ γράφοντας, υπηρετώ την μεγάλη μου αγάπη και την ζωτική μου υπαρξιακή ανάγκη- το Θέατρο. Οι φίλοι μου άλλωστε με φωνάζουν «ο θεατράνθρωπος», εμπεριέχοντας έτσι όλες αυτές τις αξεδιάλυτες ιδιότητες!
Ως επαγγελματίας ηθοποιός είχατε συμμετοχή σε πολυάριθμες παραστάσεις υπό τις οδηγίες εξαίρετων σκηνοθετών. Υπάρχει κάποιος σκηνοθέτης ή κάποιο θεατρικό έργο που να επηρέασε την οπτική σας για το θέατρο ή τη ζωή;
Είναι σαν να ζητάς απο έναν γονιό να ξεχωρίσει τα παιδιά του. Σαφώς οφείλω πολλά σε όλους τους συνεργάτες μου, καθώς πρόκειται για ομαδική δουλειά, κοπιαστική δουλειά, η οποία δημιουργεί εγκάρδιους δεσμούς με ανθρώπους. Με καθόρισαν στην πορεία μου πολλοί καλλιτέχνες με τους οποίους χαιρόμουν να συνεργάζομαι. Ενδεικτικά αναφέρω τους αείμνηστους Δημήτρη Οικονόμου, δάσκαλο στη σχολή και μέντορα μου, τον σπουδαίο σκηνοθέτη Μίνω Βολανάκη, τον Κώστα Τσιάνο με τις Επιδαύρειες παραστάσεις μας, την «αδελφή-ψυχή» Άννα Παναγιωτοπούλου, την μεγάλη Κυρία του Θεάτρου μας Μπέττυ Αρβανίτη, την «συντρόφισσα» Κάτια Γέρου, τους σκηνοθέτες Νίκο Μαστοράκη, Στάθη Λιβαθηνό, Γεωργία Μαυραγάνη, Γιάννη Μόσχο. Οφείλω βέβαια τα μέγιστα και σε όλους τους ηθοποιούς που έπαιξαν σε δικά μου έργα, βοηθώντας με να υλοποιήσω τα όνειρα μου. Αν διάλεγα 2 έργα που έπαιξα και που με έκαναν να λατρέψω ακόμη περισσότερο την δουλειά μου, θα ήταν «Ο Γλάρος» του Τσέχωφ και το «Όνειρο Θερινής Νυκτός» του Σαίξπηρ.
Τι θα λέγατε σε κάποιον που του αρέσει το θέατρο αλλά φοβάται να κάνει το πρώτο βήμα και να μπει σε μια ερασιτεχνική ομάδα.
«Έλα και θα σε κάνω εγώ να πετάξεις»! Αστειεύομαι. Αλλά πιστεύω πως αν κάποιος ελκύεται απο τον κόσμο του θεάτρου, τότε δεν έχει λόγο να μην δοκιμάσει να συμμετέχει στην δημιουργία αυτής της μαγείας. Κάθε θεατρικό ταξίδι οφείλει να προσφέρει αυτή την υπερβατική «χρυσόσκονη».
Ζούμε σε μια εποχή βίας και ακρίβειας, με περικοπές στα καλλιτεχνικά δρώμενα από τους Δήμους και μια κοινωνία που «βράζει». Είναι η τέχνη τώρα πιο σημαντική από ποτέ; Θα σώσει η τέχνη τον κόσμο;
Όταν η βία πλέον έχει εγκατασταθεί με τέτοια ραγδαία κι αποτρόπαια φαινόμενα στην καθημερινότητα μας, σίγουρα η Τέχνη πρέπει να αποτελέσει πυξίδα, φάρο, σύντροφο. Δεν ξέρω εάν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, μου έχει όμως αποδειχτεί έμπρακτα πως μπορεί να αλλάξει ανθρώπους. Ο μόνος τρόπος άλλωστε για να αλλάξουμε τον κόσμο, είναι ξεκινώντας την αλλαγή απο τον εαυτό μας. Η πνευματική και ψυχική καλλιέργεια πρέπει να απαιτούνται απο τους πολίτες ως υπέρτατο αγαθό.
Πώς θα μπορούσε να ενισχύσει κάποιος το πολιτιστικό σας έργο;
Οποιαδήποτε χορηγία, έστω κι η πιο μικρή, είναι για εμάς καλοδεχούμενη. Ξέρεις στις παραστάσεις μας στην Άνοιξη, υπήρχε ένα κουτί που έγραφε επάνω «Ό, τι προερείσθαι» (που ήταν κι ο υπότιτλος της «Δωδέκατης Νύχτας»). Σκοπός ήταν να μαζευτούν κάποια χρήματα ώστε να καλυφθούν τα έξοδα της ομάδας. Κάποιοι ανταποκρίθηκαν γενναιόδωρα, οι περισσότεροι όμως έκαναν πως δεν το είδαν. Σίγουρα οι καιροί είναι δύσκολοι, όμως επειδή μοχθήσαμε όλοι με μεγάλο σεβασμό ώστε να προσφέρουμε ένα ωραίο θέαμα στους συμπολίτες μας, μια μικρή συνεισφορά θα ήταν ένδειξη αναγνώρισης του κόπου μας. Επίσης για τις ανάγκες της φετινής μας παράστασης, χρειαζόμαστε να συμπληρώσουν άνδρες αλλά και νέοι άνθρωποι την διανομή. Εάν λοιπόν κάποιος έχει το μεράκι, καλοδεχούμενος.
Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και την ωραία συζήτηση!
Ευχαριστώ πολύ τον Παναγιώτη και τη Θεατρική Ομάδα Εξωραϊστικού & Εκπολιτιστικού Συλλόγου Οικιστών «Η Άνοιξη» για την συζήτηση.
Μπορείτε να τους ακολουθήσετε στο Facebook, για να μαθαίνετε τα νέα τους:
