Σε έναν λόφο της Νέας Πεντέλης, εκεί όπου τα μονοπάτια της ιστορίας και του θρύλου συναντώνται, κάποτε απλωνόταν η μαγεμένη λίμνη Θάλωσσι, γνωστή και ως «Βουλισμένη» ή «Μαγεμένη Λίμνη».
Μια λίμνη που, σύμφωνα με θρύλους, διηγήσεις και κάποια τραγικα γεγονότα, έμοιαζε να ανήκει σε άλλο κόσμο – γεμάτη νεράιδες, μυστικά και ανεξήγητα φαινόμενα.
Οι θρύλοι για τη δημιουργία της Λίμνης
Μια από τις πιο εντυπωσιακές θεωρίες για τη δημιουργία της λίμνης Θάλωσσι (Θάλωσι ή Θαλάσι) ήταν αυτή του πρώην διευθυντή του Αστεροσκοπείου Πεντέλης, Κ. Χασάπη, ο οποίος υποστήριζε πως η λίμνη σχηματίστηκε από την πτώση ενός μετεωρίτη. Η ιδέα αυτή τροφοδοτούσε τη φαντασία των ντόπιων, αλλά και την αίσθηση του μυστηρίου που περιέβαλε πάντα τη λίμνη. Όποια κι αν ήταν η αληθινή προέλευσή της, το σίγουρο είναι πως η Θάλωσσι αποτελούσε ένα φυσικό στολίδι, ένα καταφύγιο γαλήνης και ομορφιάς.
Πολλοί είναι οι ντόπιοι και οι επισκέπτες που βουτούσαν στα νερά της τους καλοκαιρινούς μήνες, μετατρέπωντάς την σε ένα υπέροχο παραθεσιστικό θέρετρο.
Οι Νεράιδες, οι Βοσκοί και οι Βαρκάδες της Δούκισσας
Η λίμνη Θάλωσσι είχε πάντα κάτι το μυστηριακό να την περιτριγυρίζει. Ο θρύλος λέει πως οι νεράιδες κατοικούσαν στη λίμνη και χόρευαν πάνω από τα νερά τις νύχτες, με τα λευκά τους φορέματα να λαμπυρίζουν στο σκοτάδι. Οι βοσκοί που περνούσαν από εκεί έβλεπαν συχνά παράξενες οπτασίες και άκουγαν τραγούδια απόκοσμα, που τους προκαλούσαν είτε δέος είτε φόβο.
Η ίδια η Δούκισσα της Πλακεντίας, η μυστηριώδης Γαλλίδα ευγενής που σημάδεψε την ιστορία της Αθήνας τον 19ο αιώνα, φέρεται να είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τη λίμνη. Λέγεται πως συνήθιζε να κάνει βαρκάδα στα σκοτεινά νερά της, πολλές φορές ολομόναχη, σαν να είχε έναν μυστικό δεσμό με τον τόπο. Το τραγικό της τέλος πολλοί το συνδέουν με την κατάρα της λίμνης. Ο Δ. Καμπούρογλου έγραψε για τη Δούκισσα της Πλακεντίας και το Θαλάσσι: «Η σκιά της Δουκίσσης… δεν πλανάται μόνο γύρω από τον τάφο της κόρης της, αλλ’ από κορφή σε κορφή σαν να πετά, βρίσκεται έξαφνα κάτω στο Θαλάσσι και τριγυρίζει για να βρει τη βαρκούλα της. Ούτε ίχνος δεν υπάρχει πλέον από την ωραίαν αυτήν βαρκούλαν με τα κομψά κουπιά που την οδηγούσε μόνη της το βράδυ-βράδυ και παρεδίδετο εις τα όνειρά της ενώ αι νεροχελώναις την εβαυκάλιζαν με το τρεμουλιαστόν τους παράπονον».
Μια Λίμνη με Ρουφήχτρες και Μυστικά
Παρόλο που η Θάλωσσι δεν ήταν ιδιαίτερα βαθιά, οι ιστορίες για ξαφνικούς πνιγμούς και ρουφήχτρες που τραβούσαν τους λουόμενους στον κατάφυτο πυθμένα της γίνονταν όλο και περισσότερες. Υπήρχαν μαρτυρίες πως κάθε τέσσερα χρόνια τα νερά της «χάνονταν» μυστηριωδώς, αφήνοντας πίσω τους έναν αποκαλυμμένο βυθό γεμάτο φύκια. Τα παιδιά της περιοχής έτρεχαν να παίξουν, ενώ οι μεγάλοι αναρωτιόνταν αν τα νερά είχαν σχέση με υπόγειες διαδρομές ή ακόμα και με αρχαίους μυστικούς μηχανισμούς.
Το Τέλος της Μαγείας: Το Μπάζωμα της Θάλωσσι
Η μαγεμένη λίμνη της Πεντέλης δυστυχώς έμελλε να χαθεί κάτω από τόνους μπαζών. Τη δεκαετία του 1960, ο Δήμος αποφάσισε να τη γεμίσει με χώματα, δίνοντας τη χαριστική βολή κάποια χρόνια αργότερα μετατρέποντάς την σε γήπεδο ποδοσφαίρου για την τοπική ομάδα του Νεοπεντελικού. Έτσι, ένας μοναδικός φυσικός θησαυρός της Αττικής εξαφανίστηκε από το τοπίο, αφήνοντας πίσω του μόνο μνήμες και θρύλους.
Βέβαια, επειδή η φύση εκδικείται τις ανθρώπινες παρεμβάσεις, πολλές φορές το γήπεδο του Νεοπεντελικού έχει πλημμυρίσει από τα νερά που συγκεντρώνονται στο σημείο.
Η Αναγέννηση της Θάλωσσι: Ένα Όραμα για το Μέλλον
Σήμερα, κάτοικοι και φυσιολάτρες στη Νέα Πεντέλη επιθυμούν την ανάπλαση της περιοχής με σεβασμό στην ιστορία της. Αντί για έναν χώρο αποκλειστικά για αθλητικές δραστηριότητες, προτείνουν τη δημιουργία ενός πολυχώρου πρασίνου και πολιτισμού, με πεζόδρομους, στίβο, μικρό γήπεδο ποδοσφαίρου και, ίσως, την αναδημιουργία ενός τμήματος της λίμνης, ως φόρο τιμής στην ιστορία της. Μάλιστα υπάρχει και μια ιστοσελίδα για αυτόν τον σκοπό: limnithalossi.blogspot.com
Η Πεντέλη, τόπος γεμάτος μυστήρια, ιστορία και φυσική ομορφιά, ίσως καταφέρει να ξαναβρεί ένα κομμάτι από το μαγικό της παρελθόν. Και ποιος ξέρει; Ίσως, κάποια νύχτα, αν η λίμνη ξαναγεννηθεί, οι νεράιδες επιστρέψουν για να χορέψουν στις όχθες της…